Hola Pola

Hélaba, hier ben ik weer met een update. Het was weer een tijdje geleden, maar ik heb ondertussen ook het spelleke van papa gevonden. En tis zo plezant dat ik altijd vergeet om mijn verhaalke te vertellen! Ge ziet dat ik nie lieg hé, bewijzen zijn er genoeg!









We zijn bijna eind februari en da zegt nie veel hé. Maar voor mij wel zulle, want morgen woensdag 27-02-2008 ben ik net 6 maandjes oud. Allé, eigenlijk zeur ik nu een beetje hoor, want eigenlijk moet ik daar nog 5 weekskes vanaf trekken. Maar ik ben nu eigenlijk al een grote jongen dus mag ik zeggen dat ik 6 ben hé :) Dus het wordt tijd om wat meer modebewust te worden en de wijde wereld eens te verkennen. Want ik ben al een beetje groen gekeken door die bomen in mijn tuin.










En natuurlijk, als je zes maand bent, dan moet je eigenlijk al eten zoals de grote mensen hé. Dus heb ik da vandaag maar gedaan. Een eerste korstje binnengespeeld, njam njam. En hetgeen ik niet meer moest hebben, heb ik dan maar aan DG gegeven, zoals de grote mensen ook doen zeker? :)

wow

Wow inderdaad, het is al zeer lang geleden dat ik nog iets laten horen en lezen heb van mijzelf, maar dat is dus allemaal de schuld van papa. Die heeft nu iets nieuws gevonden. Allé, dat bestaat al lang zulle, maar ja, papa is een beetje traaaaag. Die speelt nu altijd een spelleke op de compoeter en da noemt Wereld van Woarcroaft of zoiets. (nvdr. World Of Warcraft [wow]) En sja, papa speelt da nu dus heel graag. Ik vind da nie erg zolang da papa ook nog speelt met mij. En tot nu toe is da nog zo....

Er is niet veel gebeurd sinds december... allé eigenlijk wel zulle, maar moek ik da nu allemaal opschrijven? Das veel hooor! Maar allé, ik zal een kleine samenvatting maken dan hé, een hele kleine. Veel moet ik eigenlijk niet opschrijven, want papa heeft een filmpke gemaakt. Das veel makkelijker.

Vorige week heb ik dus papa en mama verbaasd met mijn eerste woordjes. De vertaling is gewoon: ik zie mama en papa graag ;)



En om het weekend goed in te zetten heb ik natuurlijk mijn aller allermooiste lach laten zien van m'n prille leven. En content dat ze waren, mama en papa. Amaaaai.

En sinds een paar weken ben ik aan het zeveren dat het geen naam heeft, zoooo erg, bijna net zo erg als papa. Maar ik heb een goede reden, nl. de komst van tandjes. Dus bij deze zijn jullie allemaal verwittigd. Binnenkort kan ik ook van mij afbijten als iets mij nie aanstaat. Das eens iets anders dan bleiten hé.